- Metus
- mĕtus, ūs, m. ( fem.: nulla in me est metus, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: metus ulla, id. ap. Non. 214, 11; cf. Ann. v. 537, and Trag. v. 179 Vahl.; dat. metu, Tac. A. 11, 32; 15, 69), fear, dread, apprehension, anxiety; constr. with gen. object., with ne, with acc. and inf.I.Lit.:(β).
est metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,
Cic. Tusc. 5, 18, 52; cf. id. ib. 4, 30, 64:metum excitari vel propriis vel communibus periculis,
Mart. Cap. 5, § 505:in metu esse,
to be in fear, be fearful, Cic. Cat. 1, 7, 18:est et in metu peregrinantium, ut, etc.,
they are also afraid, Plin. 31, 6, 37, § 71:mihi etiam unum de malis in metu est, fratris miseri negotium,
a subject of fear, Cic. Att. 3, 9, 3:metum habere,
to entertain fear, be afraid, id. Fam. 8, 10, 1:metum concipere,
to become afraid, Ov. F. 1, 485:capere,
Liv. 33, 27:accipere,
Ter. Heaut. 2, 3, 96: metum facere alicui, to make afraid, put in fear, frighten, Ov. Tr. [p. 1142] 5, 10, 28:metum inicere,
Caes. B. G. 4, 19: incutere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:inferre,
Liv. 26, 20:affere,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:offerre,
id. Fam. 15, 1, 5:obicere,
id. Tusc. 2, 4, 10:intentare,
Tac. A. 15, 54:metu territare,
to alarm greatly, fill with fear, Caes. B. G. 5, 6:metum pati,
Quint. 6, 2, 21:alicui adimere,
to take away, remove, Ter. Heaut. 2, 3, 100:metu exonerare,
to relieve from fear, Liv. 2, 2:removere metum,
to take away, remove, id. ib.:levare alicui,
Cic. Tusc. 2, 24, 59:alicui deicere,
id. Verr. 2, 5, 49, § 130:solvere,
to remove, dismiss, Verg. A. 1, 463: civitati metum, formidinem oblivionem inicere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 7:metu et impressione alicujus terroris mentiri,
Paul. Sent. 5, 1, 4:metu mortis furem occidere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 3, 3: quis metus aut pudor est umquam properantis avari?
Juv. 14, 178:reddere metu, non moribus,
id. 13, 204.— Poet. in plur., Hor. C. 1, 26, 1.—With gen. object.:(γ).vulnerum metus,
Cic. Tusc. 2, 24, 59:ne reliquos populares metus invaderet parendi sibi,
Sall. J. 35, 9:id bellum excitabat metus Pompei victoris Hiempsalem in regnum restituentis,
Sall. H. 1, 39; v. Gell. 9, 2, 14; Non. p. 96: propter metum alicujus, for fear of:Judaeorum,
Vulg. Johan. 7, 13; 19, 38.—With ne:(δ).quod ubi Romam est nuntiatum, senatui metum injecit, ne, etc.,
Liv. 5, 7, 4:ne lassescat fortuna, metus est,
Plin. 7, 40, 41, § 130.—With acc. and inf.:(ε).quantus metus est mihi, venire huc salvum nunc patruum!
Ter. Phorm. 3, 1, 18.—With ab:(ζ).metus a praetore Romano,
Liv. 2, 24, 3; 23, 15, 7; 25, 33, 5; cf.:metus poenae a Romanis,
id. 32, 23, 9; 45, 26, 7.—With pro:(η).metus pro universā republicā,
Liv. 2, 24, 4.—With ex:B.metus ex imperatore,
Tac. A. 11, 20.—Poet., religious awe, holy dread:II.laurus Sacra comam multosque metu servata per annos,
Verg. A. 7, 60.— Poetic awe:evoe! recenti mens trepidat metu,
Hor. C. 2, 19, 5.—Transf.A.Conor., a cause of fear, a terror ( poet. ):B.metus Libyci,
i. e. the head of Medusa, Stat. Th. 12, 606:nulli nocte metus,
alarms, Juv. 3, 198.—Personified: Mĕtus, the god of fear or terror, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. G. 3, 552; id. A. 6, 276.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.